Rémon van Gemeren
Rémon van Gemeren (1979) schreef boeken over Louis Couperus, Jan Eijkelboom, Joost Zwagerman, Jan Mankes, Chr.J. van Geel en Carel Willink.
Van 2006-2019 was Rémon redacteur van Arabesken, het literaire tijdschrift dat aan Louis Couperus is gewijd. Hierin heeft hij tientallen artikelen gepubliceerd (zie de database op www.louiscouperus.nl).
Rémon is geboren en opgegroeid in Boskoop, en woonde daarna in Utrecht en Den Haag. Tegenwoordig woont hij met zijn vrouw, dochter en twee zoons in Landsmeer.
Carel Willink (1900-1983) werd tijdens zijn leven beschouwd als een omstreden schilder. Hij had succes in de jaren dertig, toen hij zijn bekendste schilderijen maakte. Na de oorlog zakte de aandacht weg doordat abstracte kunst ging overheersen. Vanaf de jaren zestig steeg de waardering voor zijn werk weer. In de laatste tien jaar van zijn leven was hij de bekendste en duurste levende kunstenaar van Nederland. Dat kwam mede door alle aandacht voor zijn derde vrouw Mathilde de Doelder en zijn keuze in 1975 om zijn leven te delen met Sylvia Willink, zijn laatste echtgenote.
Veel van zijn schilderijen hebben een sfeer van vervreemding. Met elementen uit de werkelijkheid creëerde hij in zijn fantasie een mysterieuze, onheilspellende wereld. Tegelijkertijd is het dankzij de geweldige, verfijnde techniek van Willink een schitterende wereld. Zijn schilderijen geven uitdrukking aan een pessimistische levenshouding, maar met een intense liefde voor de visuele werkelijkheid, die Willink een houvast bood in een uitzichtloos bestaan op een reddeloze planeet.
Tijdens het schrijven van een biografie van Carel Willink (1900-1983) is Rémon van Gemeren gefascineerd geraakt door de tientallen schilderijen die zijn geïnspireerd door Amsterdam. Het gaat om straten, huizen en beelden die Willink fotografeerde in zijn directe leefomgeving: het gebied rond het Rijksmuseum. Wie de schilderijen vergelijkt met zijn foto’s en met de nieuwe foto’s die zijn laatste vrouw Sylvia Willink voor dit boek maakte van dezelfde plekken en beelden, ziet goed hoe interessant de werkwijze van Willink was. Hij nam elementen uit de werkelijkheid en vulde die aan met zijn fantasie. Vandaar dat hij zijn kunst ‘fantastisch realisme’ noemde. Willink was erg pessimistisch over de mens en wereld, maar hield hierdoor des te meer vast aan zijn liefde voor de zichtbare werkelijkheid. In zijn werk komen beide aspecten samen.
Reacties:
Rémon van Gemeren kan met dit werk opnieuw een pareltje aan zijn publicaties toevoegen. […] Amsterdam door de ogen van Carel Willink is een feest voor het oog, smaakvol vormgegeven door Studio Extrablond uit Amsterdam, en het is een plezier om het te lezen. En voor de echte liefhebber is er zelfs een ‘wandelkaart’ aan toegevoegd om zelf te ontdekken wat Willink zag. Het boek is dus in allerlei opzichten een echte eyeopener.’
-Jan Stoel, De Leesclub van Alles
‘Een origineel idee om Amsterdam te verkennen en met het indringende werk van Willink kennis te maken.’ -NBD Biblion
‘Van Gemeren bespreekt overeenkomsten, verschillen en kunsthistorische achtergronden in korte, toegankelijke teksten.’ -Carolus van Doornen, Ons Amsterdam
‘Zo is er een interessant naslagwerk ontstaan. Bij iedere plek en elk gebouw beschrijft Van Gemeren de situatie en het leven en werk van Willink op dat moment. Zo trek ik met schilder en biograaf door de oude en voorname binnenstad van Amsterdam.’ -Jurjen K. van der Hoek
Het leven van de dichter Chris van Geel (1917-1974) heeft iets van een avontuurlijk jongensboek. Hoewel hij zich isoleerde in de duinen om zich te wijden aan de poëzie, leidde hij een onrustig bestaan. In zijn jeugd kreeg hij te weinig liefde en waardering en voelde hij zich vaak een mislukkeling. Zijn verdere leven probeerde hij uit alle macht het tegendeel te bewijzen, maar werkelijke innerlijke vrede vond hij maar moeizaam. Hij was soms lastig voor anderen, vooral voor zijn geliefden en vrienden. Van Geel had één zoon, die in de greep raakte van drugs en een treurige dood stierf. Ondanks alle problemen, verdriet en eenzaamheid bleef zijn geest onverminderd groot, vruchtbaar en boeiend. Rémon van Gemeren sprak uitvoerig met alle belangrijke, nog levende mensen die Van Geel kenden om het leven van de excentrieke dichter te beschrijven.
Reacties:
‘Het unieke profiel van Van Geels leven en werk komt goed uit de verf’
-Jan Paul Hinrichs, De Parelduiker
‘Het is de verdienste van Van Gemeren leven en werk in dit portret op elkaar betrokken te hebben. Dit levert een mooie introductie op in Van Geels poëtische en plastische werk.’ -Bart Vonck, Boeken
‘Rémon van Gemeren toont […] hoe de dichter Chr.J. van Geel door en voor het leven getekend was, en dat zijn poëzie daar vanzelfsprekend door beïnvloed werd.’ -Liliane Waanders, Hanta
‘Verkeerde de afgelopen twee dagen in jouw portret van Chris van Geel. Ik wil je graag zeggen dat ik het gefascineerd heb gelezen! En het bracht natuurlijk ook een aantal persoonlijke herinneringen met zich mee. Neem me mijn spontane reactie niet kwalijk, je boek stimuleert het.
In de korte tijd dat ik hem kende, en in het intense contact dat wij hadden, heb ik nooit geweten van de complexe en op een aantal punten zo onaangename kanten van zijn karakter. Tot jouw boek dus eigenlijk. Je spaart hem niet bepaald, je laat hem zien zoals vermoedelijk niet veel mensen hem doorgrond hebben. Ja, zijn geliefden en zeer naaste vrienden. Miskend, hooghartig, honds, gewelddadig, verongelijkt, egocentrisch op het narcistische af, niets van dat alles is me opgevallen toen ik met hem wandelde rond ‘t Vogelwater, of in zijn serre zat, pratend over de varianten van zijn gedichten.’ -mail van Jan Geurts Gaarlandt
Louis Couperus (1863-1923), auteur van Eline Vere, De stille kracht en Van oude mensen, de dingen die voorbijgaan, behoort tot de grootste schrijvers uit onze geschiedenis. Minder bekend is dat hij ons nog steeds veel te leren heeft over wie we zijn en hoe we kunnen leven in een wereld die onoverzichtelijk en ongrijpbaar is. Zijn biograaf Rémon van Gemeren maakt een rondreis door Europa langs plaatsen die voor Couperus belangrijk zijn geweest, zoals Nice, Florence, Rome en München. Hij vertelt hierbij over het leven en werk van Couperus en legt uit hoe de mondaine, excentrieke schrijver telkens weer een antwoord zoekt op het vraagstuk van de wezenlijke menselijke tragiek: hoe om te gaan met het gegeven dat we meer willen dan we ooit kunnen krijgen? Couperus blijkt een bijzondere inspiratie voor nuchtere levenskunst.
Reacties:
‘Van Gemeren schetst een boeiend beeld van Couperus als mens en schrijver. En vooral dit geeft mooie inkijkjes in de beweegredenen van de schrijver en diens schrijverschap. De kleine Couperus is een prachtige ode aan het grote schrijverschap van Couperus. Zeer de moeite waard.’- Roeland Dobbelaer, De Leesclub van Alles
‘Een genot om te lezen. Couperus en zijn werk en dit boek zijn voor moderne mensen
heel relevant.’- Argusvlinder
‘De kleine Couperus is een vlotte samenvatting van de belangrijkste feiten en verhalen over Louis Couperus, een van de grootste schrijvers uit de Nederlandse literatuurgeschiedenis.’
-Standaard Boekhandel
‘Het is heel geslaagd dat Rémon van Gemeren deze vorm heeft gekozen voor zijn boekje De kleine Couperus. Hij beschrijft wat Couperus ter plekke schreef en geeft zo een compact overzicht van het werk van de schrijver.’- Marc van Oostendorp
‘Je kent de teedere kant van mijn werk… Ik voel de blijdschap om dat teedere het sterkst, als ik aan een vinkennest denk, met spinrag en korstmos op een Mei-ochtend.’
Jan Mankes (1889-1920) werd slechts dertig jaar, maar liet bijna tweehonderd schilderijen na die meer dan ooit leven. De afgelopen decennia is de belangstelling voor zijn werk sterk toegenomen, met tal van publicaties en tentoonstellingen. Mankes zonderde zich het liefst af in de natuur en in zijn atelier. Uiterlijk was hij kalm, innerlijk was hij onrustig. Hij was een kunstenaar die uiting wilde geven aan zijn geestelijk leven en daartoe zocht naar manieren om dieper door te dringen in de objecten die hij afbeeldde. Zijn werk wordt gekenmerkt door verstilling, verfijning, eenvoud, zuiverheid en melancholie.
Rémon van Gemeren volgt Mankes op de voet en geeft tegelijkertijd een scherp en intrigerend beeld van zijn persoonlijkheid en kunstenaarschap. Tevens plaatst hij Mankes in de context van zijn omgeving en zijn tijd. Dit is een verhaal over een man die de tederheid van het bestaan wilde uitdrukken met behulp van alles wat hij mooi vond, een verhaal over de kracht en de kwetsbaarheid van het leven.
Reacties:
‘Een mooi en compleet beeld van de mens én de kunstenaar Jan Mankes. Prachtig zijn de passages waarin de schilderijen uitgelegd worden en waar de verbindingen naar andere kunstenaars gelegd worden. Van Gemeren heeft een toegankelijke, helder geschreven biografie geschreven.’
-Jan Stoel, De Leesclub van Alles
‘De auteur wandelt met ons als een goede gids doorheen zijn kort leven. Met zijn tekst drukt hij ook de tederheid van de inhoud van zijn schilderijen uit.’ -Jean Luc Meulemeester, Kunsttijdschrift Vlaanderen
‘Dat maakt de biografie zo goed, omdat het niet alleen over de kunstwerken van Jan Mankes gaat, maar ook heel erg over zijn leven.’
-Grietje Braaksma, De ochtend van 4 (NPO Radio4)
‘Een nieuwe diepgravende biografie’
-Vrije Academie
‘Rémon van Gemeren is er in geslaagd een uiterst levendige biografie neer te zetten.’
-Koos Schulte, Heerenveense Courant
‘Een fascinerend kunstenaarsleven, tot in detail onderzocht en beschreven, dat zijn werk nog meer diepte geeft. Een heerlijke uitgave’.
-Marjan Maandag, managementboek.nl
‘Een mooi, integer en boeiend beeld van Mankes.’
-NBD Biblion
‘Een mooie biografie’
-Cor Wiersma, Algemeen Dagblad
‘Intrigerende biografie’
-Michiel Kolle, Meppeler Courant
‘Rémon van Gemeren schildert in deze biografie een bewogen portret van de man die ons heeft laten zien dat in het eenvoudige de liefde kan zetelen. Een in alle opzichten prachtig portret.’
-Boekhandel Van Someren & Ten Bosch, Zutphen
‘Ik zie tijdens het lezen biograaf Van Gemeren om zijn onderwerp heen cirkelen als zo’n patholoog anatoom uit een detectiveserie. Wetenschappelijk, tikkeltje excentriek en altijd vreselijk eigenwijs. Met een scalpel snijdt hij plakjes weg, legt ze onder de microscoop en maakt aantekeningen. Zo probeert hij door het ontleden van het materiaal dat hij voor zich krijgt, te achterhalen wat er zich allemaal heeft afgespeeld.’
-Martine van Poeteren, Biografieportaal
‘In deze biografie wordt een interessant tijdsbeeld gegeven, vooral de levenswandel van Mankes in relatie daartoe staat centraal’.
-Els van Swol, 8weekly
‘Ik vind het een mooi boek. Op nog weer een andere manier dan in eerdere boeken wordt er ingegaan op wie Jan Mankes was en zou kunnen zijn geweest als mens, in zijn werk etc. Springlevend voelt zijn werk en voor mij draagt dit boek daaraan bij. Ik ben erg blij met dit boek.’
-Lezer op bol.com
‘Een diepgravende biografie.’
-Boekhandel Los, Bussum
‘Fascinerend boek’
-Wim Eikelboom, NPO Radio1
‘Een mooie biografie’
-Parochie Maria Laetitia
‘Rémon van Gemeren schetst een gedetailleerd portret van de uiterlijk rustige Mankes, van zijn over¬denkingen, twijfels, vriendschappen en zijn liefde voor de natuur. Van Gemeren beschrijft de zoektocht van Mankes naar het verbeelden van de natuur met een bijzondere gevoeligheid en verstilling.’ -Senia
‘De uitgave leest als een roman. […] Dat is het meest interessante aan deze biografie – het gaat verder dan de kunsten, dieper dan een leven.’ -Jurjen K. van der Hoek
Wat doe je als je moet leven in een werkelijkheid die je onaangenaam vindt? Dat is de vraag waarop Joost Zwagerman in zijn romans, verhalen, gedichten en essays een antwoord zoekt. Je wilt vluchten, maar waarheen? Liefde, kunst? Zij lijken een uitweg te bieden, maar het intense geluk dat ze schenken, is vluchtig en geeft je geen rust. Je zou het liefst verdwijnen, alleen zonder te sterven.
Het werk van Zwagerman is bekend, en toch ook onbekend: het is veel gelezen, maar weinig bestudeerd. Rémon van Gemeren gaat op zoek naar de diepere lagen ervan en de vele onderlinge verbanden. Daarbij onderzoekt hij de manieren waarop Zwagerman in zijn werk telkens weer de confrontatie aangaat met die ene moeilijke, essentiële vraag. Hij voert ons de wereld binnen die Zwagerman in zijn boeken tot stand gebracht heeft en geeft ons zo een scherp en aangrijpend inzicht in de grote, gekwelde geest van een van onze belangrijkste en interessantste naoorlogse schrijvers.
Reacties:
‘Een letterkundig werk zoals je zou willen dat ze meer werden geschreven – het zoekt nieuwe betekenis in oude boeken, het maakt een oeuvre dieper en inhoudelijker, en houdt zo dode schrijvers levend.’-Joost de Vries, De Groene Amsterdammer
‘Werkelijk aangrijpend. Ik greep ook weer naar het werk van Zwagerman.’-Arie Storm, Het Parool
‘Het is een wereld waaraan Zwagerman kennelijk uit alle macht probeerde te ontsnappen, maar die hem zijn leven bleef vergezellen. Voor hem was deze werkelijkheid kennelijk erg werkelijk, en dat is erg genoeg. Wat dat betreft is de titel Leven in een doodgeboren droom heel goed gekozen. Van Gemeren laat knap en uitvoerig zien dat je al Zwagermans werk in dit licht kunt zien.’- Marc van Oostendorp
‘Je gaat onvermijdelijk zijn werk anders lezen na zijn eigen zelfmoord, maar ook na het lezen van dit boek. Dat geeft niet, ik hoop dat het mij bewuster laat lezen.’-Casakoen
‘Van Gemeren citeert veelvuldig en illustreert aldus zijn bevindingen. Zijn liefde voor het werk van Zwagerman spreekt vooral uit het laatste hoofdstuk van zijn boek, een persoonlijk en zeer treffend slot. Toch slaagt Rémon van Gemeren erin afstand te bewaren en met een zekere cool zijn onderwerp te benaderen. Een degelijk werk.’-Jo Vanderwegen, Boeken
Mensch tegen over mensch is sfinx tegen over sfinx...!' schreef Louis Couperus (1863-1923). Het roept een vraag op die wij onszelf kunnen stellen als het over hem gaat. In hoeverre kennen wij Couperus? Hij wordt beschouwd als een van de grootste auteurs uit onze geschiedenis, maar is tegelijkertijd een mysterieuze figuur, die zich telkens weer ongrijpbaar weet te maken. Veel is er over hem gezegd en geschreven, en zo is er een beeld van hem ontstaan dat aardig wat clichés bevat. Maar hoe valt hij beter te kennen als er geen openhartige getuigen, brieven en dagboeken zijn?
Rémon van Gemeren gaat grondig in op het werk van Couperus om dieper tot hem door te dringen. Daarnaast verdiept hij zich uitgebreid in talrijke aspecten van de tijd waarin Couperus leefde en wat er tijdens en na zijn leven over hem geschreven is. Het resultaat is een Couperus die voor iedereen, kenner of niet, nieuw is: intrigerend en fascinerend, verrassend en verrijkend.
Reacties:
‘Van een biograaf verlang je in de allereerste plaats dat hij een gids is. En van een gids verlang je dat hij veel weet en dat hij er onderhoudend over vertelt. Rémon van Gemeren slaagt daarin, laat dat meteen gezegd zijn.’
-
Christiaan Weijts, De Groene Amsterdammer
‘Een ambitieuze onderneming. En een die de verplichting had dertig jaar onderzoek te verwerken. Daarin is Rémon van Gemeren glansrijk geslaagd. Het notenapparaat, waarin hij bovendien de discussie niet uit de weg gaat, is dermate uitgebreid en grondig dat zijn boek een betrouwbare bron is geworden voor het verdere Couperusonderzoek. Alle lof daarvoor! Nadat ik het boek van kaft tot kaft gelezen had, moest ik eerst even op adem komen, onder de indruk van de enorme berg werk die hij verzet heeft. Het ontzag daarvoor leidt als vanzelf naar Couperus zelf’.
-
Frans van der Linden, louiscouperus.nl
‘De stijl van Van Gemeren en zijn streven naar volledigheid maken deze biografie tot een indrukwekkende prestatie.’
-
Wim Huijser, Biografieportaal
‘Prachtige biografie!’
-
Paul Rem (kunsthistoricus, conservator Paleis Het Loo)
‘Het uitlezen van deze pil (net geen 1000 bladzijden) leek me bij aanvang haast onbegonnen werk. Want hoe vult men een biografie over een auteur die zich bij voorkeur in mysteriën hulde? Die het ene na het andere rookgordijn optrok en gedurende zijn leven nauwelijks een spoor – geen dagboeken, geen aantekeningen, slechts zakelijke correspondentie – van zichzelf achterliet? Bijvoorbeeld door zich op het werk van Couperus te storten en dat, aan de hand van biografische gegevens die wel over hem bekend zijn, voor zichzelf te laten spreken. Laat dat nou precies de aanpak zijn waarvoor biograaf Rémon van Gemeren gekozen heeft. Een meesterzet! Door vragen te stellen, antwoorden te zoeken in het rijke oeuvre van de Haagse noodlotskunstenaar en niet al te nadrukkelijk verbindingen te leggen, komt Couperus tot leven. Niet dankzij feiten, uitspraken, of wat anderen over hem zeggen, maar door te mijmeren en mee te gaan in zijn gedachtewereld, komt de lezer meer over hem te weten.’-anonieme lezer op bol.com
‘De beste bladzijden uit deze biografie zijn die waarin Couperus als een sleutelfiguur optreedt in de negentiende eeuw. Cruciale begrippen als flaneur, dandy, Übermensch, theosofie, futurisme, naturalisme, homoseksualiteit en decadentie krijgende boeiende en zelfs spannende beschrijvingen.’-Kester Freriks, NRC Handelsblad
‘Een weids opgezette biografie over leven, werk en tijdgeest van Couperus. Van Gemeren heeft knap gebruik gemaakt van alle recente studies, de vele brievenboeken die verschenen zijn na het uitkomen van het verzamelde werk. Een boek dat vele steden en Nederland, Frankrijk, Italië en Indonesië tot leven brengt met in de hoofdrol Louis Couperus.’-managementboek.nl
‘Louis Couperus is mijn all time held: een begenadigd observator met inlevingsvermogen en veel creativiteit. Een milde en hoffelijke intellectueel. Kom daar heden ten dage maar eens om, waar rauw realisme, zelfzucht en eigenbelang door moet gaan voor eerlijkheid en transparantie. De biograaf van deze nieuwe Couperus-biografie weet hem treffend in zijn tijd en wereldbeeld te plaatsen. Klasse!’
‘De biografie getuigt van grote belezenheid in Couperus’ oeuvre en de tijd waarin de auteur leefde.’-J. de Gier, Reformatorisch Dagblad
‘Qua volledigheid kan de missie van Rémon van Gemeren geslaagd heten. De tekst zelf leest vlot. Zeker nodigt dit boekwerk uit om naar het oorspronkelijke werk van Couperus te grijpen. In dat opzicht is Couperus een uitstekend werk.’-Jo Vanderwegen, Boeken
‘Van Gemeren koos voor een chronologische opzet, waardoor er steeds verbanden kunnen worden gelegd tussen het werk en de opeenvolgende levensfasen van Couperus. Hierbij weet hij te waken voor al te gemakkelijke of vergezochte verbanden en doet hij steeds recht aan de autonomie van het kunstwerk. Boeiend is ook de plaatsing van Couperus' werk in de grote literaire stromingen van zijn tijd. Respect verdient de terughoudende wijze waarop over karakter en persoon van Couperus wordt gesproken en het geheim van zijn persoonlijkheid wordt gerespecteerd. Een mooi overzicht van leven en werk van een groot en sympathiek schrijver. De Couperus-literatuur is met een nieuw standaardwerk verrijkt. Met noten, bibliografie en register. Biografie die op knappe en sympathieke wijze recht doet aan leven en werk van Couperus.’
-O.W. Dubois, bol.com
‘De ongelooflijke prestatie van Rémon van Gemeren om leven en werk van Couperus zo gedetailleerd weer te geven verdient veel respect. Af en toe presenteert hij zichzelf als een ware Couperiaan door in mooie volzinnen specifieke facetten uit het leven van Couperus te beschrijven’. -Stephan Peters, friedrichnietzsche.nl
‘Een goede, goed geschreven, integere biografie.’ -Elisabeth Leijnse
‘Ik beleefde en beleef mooie uren met Couperus. Een leven. Het bezit een schitterende precisie zonder de wezenlijke intimiteit van de schrijver aan te tasten. Couperus blijft ongeschonden en zuiver, dat lukt naar mijn smaak alleen wanneer er ongeschonden en zuiver naar dat leven gekeken wordt. Mijn complimenten. Heel bijzonder, zeer dierbaar.’ -Irma Maria Achten
Een dichter met een heldere, melodieuze stem was hij, Jan Eijkelboom (1926-2008). Zijn taal is zacht en kalm, maar zijn geest was onrustig. Zijn poëzie is de weerslag van zijn innerlijke strijd tegen zwaarmoedigheid en vergankelijkheid, en tevens van zijn levenslust, zijn mystieke levensgevoel en zijn scherpe oog voor het ogenschijnlijk kleine en onbeduidende. Bovenal maken zijn gedichten duidelijk hoe belangrijk het schrijven voor hem was: hij behield de zin in het leven doordat hij erover kon dichten. Aan de hand van belangrijke thema's beschouwt Rémon van Gemeren het oeuvre van Eijkelboom. Hij geeft een verfijnd, interessant beeld van de ontwikkelingen binnen het werk en toont aan dat de stijl en inhoud een onlosmakelijke eenheid vormen. Voor de onervaren lezer is het een aangename kennismaking met Jan Eijkelboom, voor de kenner een boeiende verdieping in zijn poëzie.
Reactie:
‘Van Gemeren heeft een aanstekelijke schrijfstijl. Wie nog geen Eijkelboom-fan was, zal het na deze ‘kalme bezetenheid’ zeker worden.’- Joop Leibbrand, Meander
Ze was een van de beroemdste Nederlandse schrijvers in haar tijd. In de Tweede Wereldoorlog wijdde Ina Boudier-Bakker zich echter vrijwel niet aan literair werk. In de greep van wat er dichtbij – in haar huis en de stad Utrecht – en verder weg in de wereld gebeurde, hield ze vanaf de eerste oorlogsdag een dagboek bij. Ze geeft hierin een prachtig, intrigerend beeld van het leven van de 'gewone' Nederlander die zij geworden was. Ze uit haar zorgen over dierbaren en onbekende slachtoffers, over de alledaagse belemmeringen die de oorlog met zich meebracht en over de verlangde overwinning op de Duitse bezetters. Tevens legt ze vast hoe kleine genoegens haar steunden in het grote leed dat zich afspeelde en dat ze maar ten dele kende. Het schrijven in haar dagboek bleek voor Ina Boudier een manier om moed te houden in deze ook voor haar donkere jaren.
Het gezicht van Boskoop is in de loop der tijd ingrijpend veranderd. Vooral de komst van de hefbrug gaf het centrum van het dorp een sterk gewijzigd aanzien. Wie de huidige locaties vergelijkt met oude foto’s van dezelfde plek, herkent soms nog iets, maar vaak helemaal niets meer. Vervormd verleden. Boskoop in beweging spiegelt plekken van vroeger met die van nu, vertelt bijna vergeten verhalen en plaatst ze in een historische context.
Multatuli en Couperus verbleven meerdere keren in Nederlands-Indië. Binnen en buiten hun literaire werk uitten zij het beeld dat ze van de kolonie hadden, van de natuur, de inlandse cultuur en de Nederlandse cultuur en koloniale politiek. Dit beeld werd voor Multatuli overheerst door het onrecht dat de inlandse bevolking en hemzelf werd aangedaan, voor Couperus door een onoplosbare geheimzinnigheid.